کد مطلب:22647 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:30

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

بعضي مواقع نسبت به اداي نماز تنبلي و يا به تاخير مي اندازم و اين مرابسيار رنج مي دهد چگونه رهايي يابم؟

دانشجوي گرامي، شايد يكي از چيزهايي كه باعث مي شود انسان در خواندن نمازهايش احساس تنبلي كند و آن را به تأخير بيندازد، اين باشد كه فلسفه خواندن نماز برايش جانيفتاده است، و او هيچ نيازي براي خواندن نماز احساس نمي كند ولي چون مسلمان است و مكلّف و به او گفته شده كه نماز خواندن واجب است او تعبداً و يا مجبوراً آن را به جا مي آورد. به همين خاطر لازم مي دانيم كه نكاتي را به شما يادآور شويم: 1- نكته اول اينكه از شما دانشجوي آگاه و مسلمان، انتظار داريم كه با مطالعه كتابهايي كه در زمينه معارف اسلامي و از جمله نماز نوشته شده است، آگاهي و شناخت تان را درباره فلسفه نماز و مفهوم نماز خواندن و... افزايش دهيد و لذا توصيه مي شود كتابهاي زير را جهت تقويت اطلاعات خود مطالعه نمائيد: 1- كتاب «آداب نماز»،امام خميني 2- كتاب «چهل حديث»،امام خميني 3- كتاب «نماز»،استاد حائري شيرازي 4- كتاب «نماز براي جوانان»، استاد قرائتي 5- كتاب «پرتوي از اسرار نماز»،استاد قرائتي 6- كتاب «انسان كامل»،استاد شهيد مرتضي مطهري 2- نكته دوم اينكه سعي كنيد با تفكر در وجود خود، هستي و خدا و تفكر در اينكه ماهيت وجودي ما عين ربط و وابستگي و بندگي به خداوند است و در لحظه به لحظه زندگي خود نيازمند به خدا هستيم و... ضرورت ارتباط با خداوند و انجام عبادت و دعا را بيشتر شناخته و تعمق بخشيد. 3- نكته سوم اينكه تلاش كنيد پيش از نماز زمينه سازي كرده تا آمادگي روحي و رواني لازم را براي خواندن نماز كه با توجّه و حضور قلب و اُنس با خدا همراه باشد، فراهم گردد. شما مي توانيد براي تشويق خود به خواندن نماز با حضور قلب و توجّه بيشتر، هر چند مدّتي به خودتان هديه و پاداشي بدهيد، تا اينكه انشاءا... اين احساس تنبلي هر چه زودتر از بين برود. لازم است در ابتدا اين سؤال را از شما بپرسيم كه آيا ما بنده خدا هستيم يا نه؟ اگر بنده خدا هستيم و عنوان و افتخار ما بندگي او است پس شرط بندگي چيست و چسان مي توان بنده خدا بود و روش و آيين بندگي را از كجا بايد بياموزيم؟ و وظيفه بنده در برابر مولي چيست؟ اگر مي خواهيم بنده خدا باشيم و هم اكنون هم ادعا داريم كه بنده او هستيم بايد كاري كنيم كه با رسم و آيين بندگي سازگاري داشته باشد و از كاري كه با شيوه بندگي منافات دارد پرهيز كنيم و دست بكشيم و خود مي دانيد كه اولين شرط و درس بندگي اطاعت از مولي و گوش به فرمان او داشتن است. اگر از فرمان مولي خود سرپيچي كنيم آيا همچنان بنده او هستيم و مي توانيم خود را بنده او بدانيم؟ اگر او دستوري داد و ما عمل نكرديم مي توانيم ادعاي بندگي داشته باشيم؟ خواهر عزيز؛ بي ترديد شما به عنوان يك دانشجو و فرد تحصيل كرده و برخوردار از سطح عالي دانش خداوند را با ادله محكم عقلي مي شناسيد و با شهود باطني و طينت پاك خود وجود خدا را يافته و وجدان نموده ايد و به وحدانيت، بي نيازي، علم و آگاهي او اعتقاد راسخ داريد. حال گمان مي بريد كه دستور او به اقامه نماز يك فرمان بي پايه و بي دليل است؟ و يا به منظور تحصيل منافع خود ما را به اقامه نماز و اداء خمس و زكات و انجام روزه و... فرمان داده است؟ اگر اين چنين باشد كه ديگر او عليم و قدير و بي نياز نخواهد بود. در حالي كه او را بي نياز مي دانيد و لذا بي ترديد ثمره و نتيجه اين اعمال و دستورات الهي هرگز به خداوند نمي رسد و اگر ما را به عملي توصيه نموده است و يا به كاري فراخوانده است خير و صلاح ما را در نظر گرفته است و الا اگر او نيازمند عبادت ما باشد و از عبادت ما سودمند گردد ديگر نمي توان او را خداوند بي نياز عليم قادر ناميد! شما گمان مي بريد كه خداوند از نماز و روزه ما سود مي برد؟! و براي نيل به مقاصد خاص خود ما را به انجام اين اعمال امر كرده است؟! به يقين با تكيه بر استدلال هاي عقلي كه يك دانشجوي مسلمان دارد پاسخ اين سؤالات منفي است. با توجه به اين مطلب به شما توصيه مي كنيم با افزايش شناخت خود، اين ذهنيت اشتباه را از فكر و انديشه خود خارج سازيد كه مگر خدا نيازمند نماز من است كه با خواندن نماز، حتماً دعاهاي مرا اجابت كند و اصلاً مگر معامله اي در كار است كه اينگونه توقعي در من ايجاد شده است. بنابراين، سعي كنيد درباره شيوه و شرط بندگيِ خدا، بيشتر بينديشيد و فكر و تأمل كنيد.